Χρυσοχοϊδική Αυγή...!

Οι σκέψεις για την απλή απαγόρευση αντιασφυξιογόνων μασκών μυρίζoυν πολύ "αριστερή ιδεολογική ηγεμονία". Να μοιράζουν στον πληθυσμό δακρυγόνα και να καθίσταται υποχρεωτικός ο εκούσιος αυτοψεκασμός. 

Όποιος πριν από κάθε διαδήλωση δεν αυτοψεκάζεται σε βαθμό λιποθυμικό, θα διαπράττει νέο ιδιώνυμο κακουργηματικού χαρακτήρα και θα οδηγείται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθροημεδαπών, τα οποία θα έχουν ψυχιατρική κατεύθυνση, αφού εκεί θα κλείνονται βασικά παλαβοί αριστεροί. 

Η θεραπεία τους θα κυμαίνεται μεταξύ της λύσης του "Κουρδιστού Πορτοκαλιού" και αυτής της "Φωλιάς του Κούκου". 

Για τους αμετανόητους θα παραμένουν πάντα ακροβολισμένοι έξω από κάθε στρατόπεδο ελεύθεροι σκοπευτές, το αγαθοποιό έργο των οποίων θα επαινούν και επικοινωνούν φιλελεύθεροι στοχαστές στη πλατιά μάζα των δημοκρατών πολιτών.

Όταν το Κράτος αποφασίζει να σου πετάξει δακρυγόνα και εσύ έχεις βρει τον τρόπο να τα αντιμετωπίζεις, τότε περιφρονείς έναν από τους πυλώνες διατήρησης της δημόσιας τάξης τις τελευταίες δεκαετίες, τότε με την πράξη σου αυτή κάνεις μια δήλωση προς το Κράτος όπου του λες τι ακριβώς; 

Ότι αρνούμαι αυτό που εσύ κρίνεις ότι πρέπει να αναπνεύσω; Ότι αρνούμαι το μέσο που εσύ κρίνεις ως πρόσφορο για να με καταστείλεις; Με ποιό δικαίωμα; 

Τι άλλο υποδηλώνει αυτή η άρνησή σου παρά μια συνολικότερη άρνηση του τρόπου λειτουργίας του πολιτεύματος, του ίδιου του πολιτεύματος, του μονοπωλίου της κρατικής βίας, της ευχέρειας της κρατικής βίας να επιλέξει με ποιόν τρόπο θα εξειδικευθεί επάνω σου;

Η ακροδεξιοποίηση της προεκλογικής ατζέντας είναι ο μόνος τρόπος απομνημονιοποίησής της και ο αποτελεσματικότερος τρόπος να χτυπηθεί η Αριστερά, η οποία θα σπεύσει να τσιμπήσει και να επαναλάβει τα δικά της; 

Πολύ πιθανόν. 

Αλλά η ακροδεξιοποίηση δεν είναι μόνο ένα τέχνασμα. 

Είναι και μια υπαρκτή πολιτική αλλαγή, είναι και μια συνειδητή μετατόπιση θέσεων και πρακτικών, είναι η σταδιακή νομιμοποίηση της κρατικής βαρβαρότητας, έτσι ώστε να διαγράψει ολόκληρη τη διαδρομή από το αδιανόητο στο απαράδεκτο, από το απαράδεκτο στο αναγκαίο κακό, από το αναγκαίο κακό στο απόλυτα θεμιτό και από το απόλυτα θεμιτό στο αυτονόητο. 

Νίκος Μπελογιάννης - 60 χρόνια από την εκτέλεσή του...!

«Ετσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας»

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οιΜπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

«Νίκο σήκω»

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

«Πάμε για καθαρό αέρα;»

«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)»

*

(Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Κορωναίου, όπως δημοσιεύτηκε την επομένη της εκτέλεσης στην «Προοδευτική Αλλαγή»).

***

Τα χαράματα της Κυριακής 30 του Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι’ αυτήν την πολιτική δολοφονία δόθηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της.

Η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο,

σαν σήμερα,

πριν από 60 χρόνια,

εκτελούσαν τον Νίκο Μπελογιάννη.

*

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας…».

*

«Οι μάρτυρες - είπε απευθυνόμενος στους στρατοδίκες ο Μπελογιάννης- φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε Κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι Κομμουνιστές δεν είναι Ελληνες και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό Κόμμα.

Τι άτιμο ψέμα!

Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο.

Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του ΚΚΕ, που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό Ελληνικό Κόμμα».

*

Με τα λόγια αυτά, κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ο Νίκος Μπελογιάννης έδωσε το στίγμα της δίκης, μετατρέποντας τους στρατοδίκες του από κατηγόρους σε κατηγορούμενους.

***

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας.

Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο.

Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας.

Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

*

60 χρόνια μετά

τα τελευταία λόγια του Μπελογιάννη κατά την απολογία του, το Φλεβάρη του ’52, λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του, συνεχίζουν και θα συνεχίσουν για πάντα να αποτελούν μέτρο του πατριωτισμού, του διεθνισμού, της ανθρωπιάς.

«Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ»

Ο Μπελογιάννης ήξερε ότι εκτός από τους στρατοδίκες του, κάποια στιγμή θα είχε να αντιμετωπίσει και τους «τιμητές» του.

Αυτούς που θα προσπαθούσαν να τον σκυλεύσουν για να χτυπήσουν το Κόμμα του.

Τους τυμβωρύχους και τους ποικίλων αποχρώσεων σφετεριστές των αγώνων των άλλων.

Και «ξεμπέρδεψε» μαζί τους μια και καλή:

*

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

*

Τούτα τα λόγια του Μπελογιάννη προς τους στρατοδίκες του, που ειπώθηκαν το Νοέμβρη του 1951, θα δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας».

Ολων εκείνων που στο θέαμα της έσχατης αναξιοπρέπειας εκ μέρους όσων που προσπαθούν να «οικειοποιηθούν» τον Μπελογιάννη, για να δικαιολογήσουν τις δικές τους «δηλώσεις μετανοίας», απαντούν, όπως ο Μπελογιάννης: Με περιφρόνηση.

Νίκος Μπογιόπουλος

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Υποκρισία ρε μαλάκα...!

Δικοί μας ή δικοί τους; Εδώ σε θέλω.

Βλέπεις τον μετανάστη να κοιμάται στο πεζοδρόμιο και απλά θέλεις να τον μαζέψουν. Κι ας τον κάνουν ό,τι θέλουν μετά. Ας τον μαντρώσουν κάπου να μην τον έχεις μες στα πόδια σου. Ας τον απελάσουν. Ας τον πετάξουν σε χαντάκι. Στ’ αρχίδια σου. Εσύ μόνο να μην είσαι μπροστά να βλέπεις όταν θα τον σακατεύουν στο ξύλο, γιατί σου γυρίζει το στομάχι με κάτι τέτοια.

Στ’ αρχίδια σου αν ο τύπος δεν έχει χαρτιά επειδή σκόπιμα δεν του τα δίνει ο κρατικός μηχανισμός, που έχει υπογράψει συμβάσεις να μην προωθεί μετανάστες σε Ευρωπαϊκές χώρες – με αντάλλαγμα τρεις μίζες, μία φρεγάτα και πέντε δάνεια. Δεν παίζει ρόλο το ότι πρόκειται για τον ίδιο κρατικό μηχανισμό που βρίζεις πρωί-μεσημέρι-βράδυ επειδή είναι διεφθαρμένος, τεμπέλης και υπέρβαρος. Ούτε το ότι τις σχετικές πολιτικές αποφάσεις τις έχουν εγκρίνει οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορείς για εθνική προδοσία. Και τους οποίους κανένας μετανάστης δεν ψήφισε.

Στ’ αρχίδια σου αν πρόκειται για πρόσφυγα, γιατί στην πατρίδα του σφάζονται, βομβαρδίζονται, βασανίζονται ή απελευθερώνονται από δυνάμεις στις οποίες ενίοτε συμμετέχουν και Έλληνες. Θαρραλέοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί που υπερασπίζονται με περηφάνεια τα συμφέροντα ξένων πετρελαϊκών τραστ. Με δικά μας έξοδα.

Στ’ αρχίδια σου αν κάνει κουμάντο στη χώρα του τύπου κάποιος μη εκλεγμένος μπάσταρδος και δεν έχει ο λαός τη ρώμη και την αποφασιστικότητα να επαναστατήσει και να τιμωρήσει όλο το σάπιο καθεστώς όπως του αξίζει. Σαν εμάς καλή ώρα, που έχουμε στήσει κρεμάλες στις πλατείες και περιμένουμε υπομονετικά πότε θα μας ανακοινώσουν εκλογές για να τις μαζέψουμε. Ώστε να πάμε να τους εμπιστευτούμε για μία τελευταία φορά, με απαράβατο όρο ότι έτσι και τα σκατώσουν ακόμα περισσότερο θα σηκωθούμε να φύγουμε. Μετανάστες.

Στ’ αρχίδια σου αν ο Χ φουκαράς έφυγε από το κωλομπαγκλαντές του επειδή εκεί τα μεροκάματα είναι πιο της πείνας κι από τα δικά μας (κι άμα σηκώσεις κεφάλι σε δέρνουν, ενώ στην Ελλάδα όχι). Κι είναι εντελώς τυχαίο το ότι ο Μπαγκλαντεσιανός μπορεί να κατασκεύαζε πλαστικά καπάκια για τα smartphones που πλήρωσες μια περιουσία για να αγοράσεις. Τον έπιασαν κορόιδο οι εργοδότες του κι οι πολιτικοί του γιατί ήταν βλάκας και καλά να πάθει. Ας έκανε καλύτερες διαπραγματεύσεις, όπως εμείς που έχουμε πάρει τα παπάρια μας και τώρα ρίχνουμε την ευθύνη στην απληστία του  συνδικαλισμού – που ζήταγε οχτάωρα, υπερωρίες, δώρα Πάσχα, σύνταξη, κοινωνικές παροχές και λοιπές κομμουνιστικές παθογένειες.

Στ’ αρχίδια σου αν ο βρωμομετανάστης κατουράει σε εισόδους πολυκατοικιών γιατί δεν υπάρχουν καθαρές και ασφαλείς δημόσιες τουαλέτες που ήδη έχεις πληρώσει με τους φόρους και τις εισφορές σου. Στ’ αρχίδια σου αν πουλάει πρέζα στο απέναντι σοκάκι από το Έβερεστ και οι δελτάδες τον βλέπουν και πίνουν φραπέ. Στ’ αρχίδια σου αν κουβαλάει καλάσνικοφ κι όλα τα κονδύλια που αφορούν στη δημόσια τάξη πάνε σε δακρυγόνα και ασπίδες που χρησιμοποιούνται εναντίον σου και όχι εναντίον του.

Στ’ αρχίδια σου αν έχουν παρατήσει έναν άνθρωπο στο γκέτο σαν σκουπίδι επειδή δεν μπορούν και δεν θέλουν να στήσουν στοιχειώδεις υποδομές αληθινής ανάπτυξης – δίνοντας έτσι δουλειά και στέγη σε μετανάστες αλλά και σ’ ένα σωρό Έλληνες. Οι οποίοι έχουν ρημαχτεί στο μεταξύ από την ανεργία, αλλά σε ελάχιστο ποσοστό επειδή τους πήραν τη δουλειά οι ξένοι. Που ως γνωστόν έχουν φάει όλα τα καλά πόστα σε ειδικότητες μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, HR και ΙΤ, ενώ στο όντιτινγκ παίρνουν πια μόνο Νιγηριανούς. Τι; Φραουλοχώραφα και μηχανότρατες; Ξεσκάτωμα γέρων; Θα αστειεύεσαι βέβαια…

Στ’ αρχίδια σου αν ο παππούς σου δούλευε κι αυτός σε φραουλοχώραφο ή μηχανότρατα, αν στα νιάτα του είχε την ίδια σκαμμένη φάτσα και την ίδια καμπουριασμένη πλάτη με τον μετανάστη που μόλις βούτηξαν κάτι μαυροντυμένοι και οι περαστικοί χειροκροτάνε και τραβάνε βίντεο με τα κινητά τους (για να ποστάρουν μετά οι φίλοι τους στο Φου-Μπου σχόλια του τύπου “και σ’ όποιον δεν αρέσει, να τον βάλει στο σπίτι του” κι από κάτω να έχει δέκα like). Κι αν πρόκειται για καμιά χαροκαμένη με μαντήλα στο κεφάλι, είναι καθαρή σύμπτωση το ότι η γιαγιά σου κυκλοφορεί ακόμα έτσι (και τώρα που της έκοψαν τη σύνταξη κι εσύ δεν μπορείς να τσοντάρεις, παίζει να βγει η γριούλα στο δρόμο να ζητιανέψει).

Γιατί στην τελική, στ’ αρχίδια σου αν αυτός που θα πιάσουν και θα στιβάξουν σαν το ζώο σε μια αποθήκη δεν είναι μετανάστης και είναι Έλληνας. Στ’ αρχίδια σου αν είναι ο γείτονας σου, ο συμμαθητής σου από το δημοτικό, ο εγγονός του συγχωριανού σου, ο άσχετος που κάποτε μοιραστήκατε το ίδιο λεωφορείο. Δεν τα κατάφερε το παιδί και βρέθηκε στο δρόμο. Συμβαίνει. Κι αν τον πυροβολήσουν τίποτα μπάτσοι κατά λάθος, παράπλευρη απώλεια θα είναι και κρίμα τον άνθρωπο που ήταν και δικός μας αλλά καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ γιατί θα στεναχωρεθούμε.

Κυρίως όμως να μην το πούμε ποτέ στα παιδιά μας. Τσιμουδιά. Δεν θέλουμε να μάθουν ότι κάποτε είχαμε τυφλωθεί τόσο πολύ από την πληγωμένη μας αξιοπρέπεια ώστε να επικροτούμε τη μαζική εξαθλίωση και εξόντωση συνανθρώπων μας. Τους οποίους βλέπουμε σαν ζώα γιατί αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι κάποτε κι εμείς έτσι ήμασταν, και τώρα που αγριεύουν οι εποχές κινδυνεύουμε να ξαναγίνουμε.

Πάτα τώρα κλικ να δεις το κωλοπειραγμένο αμάξι που δεν θα πάρεις ποτέ και το κωλοχαριτωμένο γατάκι που μια μέρα θα αναγκαστείς να μαγειρέψεις και να φας.

Αυτές μάλλον για δικές μας τις κόβω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

nefelikas

Περί ανθρώπων και «ποντικών»

Ριχάρδος Σωμερίτης, 29/03/2012

---

Και ξαφνικά, όλοι, είτε ανακάλυψαν είτε θυμήθηκαν τα 500 κτίρια του κέντρου όπου συνυπάρχουν άνθρωποι και ποντίκια. Πώς αυτό; Μα πρέπει να αιτιολογηθούν τα πρόχειρα στρατόπεδα Χρυσοχοίδη που συμπληρώνουν την οχειρωματική γραμμή Παπουτσή. Δεν θυμήθηκαν όμως και το ποιός νοικιάζει αυτά τα κτίρια με 5 ή 10 ευρώ το στρώμα για μια νύχτα ή κατά δωμάτιο σε 10-20 μετανάστες μαζί. Ίσως πολλοί πονόψυχοι ιδιοκτήτες να πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες για το κέντρο και την εγκατάλειψή του. Πάντως τα κέρδη τους (σε μαύρα χωρίς λογοπαίγνιο) πρέπει να είναι πολύ μεγάλα. Ασκήθηκαν ποτέ διώξεις σε βάρος τους έστω και φορολογικές; Κι αν όχι, πώς αυτό;

Φυσικά, δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τη μετανάστευση στο κέντρο της Αθήνας. Το κατασκευάζουν οι αρχές που στέλνουν τους μετανάστες χωρίς δεκάρα από τον Έβρο στο κέντρο και που μετά κάνουν μήνες για να μελετήσουν τις αιτήσεις τους για πολιτικό άσυλο - κι όποιος ζήσει στο μεταξύ, όπως ζήσει και με όποιο τρόπο του προσφέρουν οι μαφίες.
Τότε τα στρατόπεδα; Να το συζητήσουμε. Πάντως δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά από κάθε συνειδητό πολίτη αν δεν προσφέρουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανεκτές συνθήκες διαβίωσης και αν δεν υπάρχει συνεχής έλεγχός τους από την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ και τις οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ερώτημα τώρα: ποιούς θα στέλνουν σε αυτά τα περίκλειστα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Δεν είναι ξεκάθαρο και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Γιατί υπάρχουν πολλές κατηγορίες (λαθρο)μεταναστών. Ορισμένοι με οικογένειες, και ενδεχομένως με παιδιά;
Πρέπει πάντως να καταλάβουμε ότι όσοι θα εγκλειστούν σε αυτά τα στρατόπεδα θα είναι φυλακισμένοι και όχι «φιλοξενούμενοι».
Περιληπτικά: έχουμε αρχές που δεν βρίσκουν με εξαίρεση τους φράχτες άλλες λύσεις για τη προστασία των συνόρων, φράχτες σίγουρα αύριο εξηλεκτρισμένους. Ως τώρα (κέντρα κράτησης στον Εβρο και το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας) έχουμε αποδείξει πώς ορισμένες αρχές καταλαβαίνουν τη νομιμότητα και τα στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου - μάτσο οι καταδίκες της χώρας μας από τα αρμόδια διεθνή όργανα κι ας είναι υποτονικές οι αντιδράσεις όσων εδώ θα έπρεπε να αντιδρούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως η οργάνωση του φίλου Παναγιώτη Δημητρά Human Watch και των συντρόφων του.
H πολιτεία, που κάθε τόσο, από την εποχή του δεξιοχριστιανού Παπαθεμελή, οργανώνει  επιχειρήσεις «σκούπα»- λες και έχουμε να κάνουμε με σκουπίδια και όχι με ανθρώπους-  δεν κατάφερε να μετατρέψει, όπως πρέπει, το θέμα των συνόρων μας σε ευρωπαϊκό και να εξαναγκάσει τη Τουρκία να σέβεται τις δικές της υπογραφές για τον «επαναπατρισμό» όσων πρέπει να επαναπατριστούν. Και να τώρα που μένει άφωνη από τον φόβο μπροστά στις προκλητικές δηλώσεις του Σαρκοζί και τις απειλές του για το Σέγκεν ξεχνώντας ότι τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία είναι έργο δικών της γηγενών τρομοκρατών και όχι μεταναστών, ενώ η Ευρώπη μας αναγκάζει να κρατάμε εδώ τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ακόμα και παρά τη θέλησή τους.
Γαλλιστί, και συγνώμη, merde !


metarithmisi.gr

Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μαύρης Εργασίας...!

Η Εσχάτη Προδοσία δίπλα μας, μέσα στα σπίτια μας...

Ο Στάθης στον eniko

Παλιό, καλό κι αποτελεσματικό όπλο η αποπληροφόρηση, η παραπληροφόρηση και γενικώς η προπαγάνδα.

Για τρίτη φορά, αν ενθυμούμαι καλώς, βγαίνει στον αφρό το θέμα τωνεπιδομάτων-μαϊμού,

ποταμός λέξεων

για αυτούς που τα παίρνουν

ούτε λέξη όμως για τους γορίλες που τα χορηγούν. Πράσινους και μπλε γορίλες

πολύ ευδιάκριτους κατά τα άλλα στις τοπικές κοινωνίες, αλλάαόρατους για τα δύο -κυρίως- κόμματα που τους εκτρέφουν.

Βεβαίως, αν μελετήσει κανείς τους αριθμούς προσεκτικά, θα δει ότι οι ανάπηροι-μαϊμού δεν είναι και τόσον πολλοί όσον θέλουν να τους εμφανίζουν ταπαπαγαλάκια - είδος πολύ πιο επικίνδυνο απ’ τις μαϊμούδες στη ζούγκλα που πλέον ζούμε, διότι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα: στη μετατροπή της κοινωνίας σε

μία εργασιακή ζούγκλα,

μάλιστα εγκλωβισμένη σε μια νέα «Φάρμα των Ζώων» με χαρακτηριστικά Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, ενός δηλαδή απέραντου

Στρατοπέδου Συγκέντρωσης

η Ωραία Ελλάς.

Μέσα σε ελάχιστον χρόνο η χώρα υπό το Καθεστώς Κατοχής του Μνημονίου έχει μεταβληθεί σε μία Κόλαση Μαύρης Εργασίας που συνεχώςδιευρύνεται. Ενα πραγματικό ολοκαύτωμα της Εργασίας συντελείται

με εργαζόμενους όλο και πιο φθηνούς, όλο και πιο ευέλικτους, με  όλο και πιο πολλούς εξ ‘ αυτών ανασφάλιστους.

Ήδη οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν πληρώνουν το προσωπικό τους παρά με καθυστέρηση μηνών. Περίπου 150.000 επιχειρήσεις πληρώνουν έναντικαι κατά το δοκούν. Μόνον μία στις δέκα πληρώνει πλέον τακτικά.

Οι μισθοί βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση (πώς λέμε ελεύθερη αγορά εργασίας;), η εκ περιτροπής απασχόληση οργιάζει, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας πληθύνονται σαν μολυσματικός ιός, τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν έσοδα, άνθρωποι δουλεύουν 10 ώρες και πληρώνονται για τέσσερις

αν και όταν πληρώνονται.

Είναι πλέον τόσο μεγάλο το κακό και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο, που δεν χρειάζονται Μελανοχίτωνες για να επιβάλουν τη Μαύρη Εργασία, αλλά τρέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πια να

δουλέψουν για ένα ξεροκόμματο

να γίνουν δουλοπάροικοι, και να ’ναι και ευχαριστημένοι που βρέθηκε ένας... Χριστιανός να τους εκμεταλλεύεται αντί να ξεροσταλιάζουν στα αζήτηταμιας οικονομίας που «δεν τους αντέχει».

Δεν ξέρω πόσον ηλίθιοι αισθάνονται τώρα ορισμένοι εργαζόμενοι στονιδιωτικό τομέα που νόμιζαν ότι ο εχθρός τους ήταν οι εργαζόμενοι στονδημόσιο τομέα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα, το

θέμα μας είναι οι γορίλες των δύο κυβερνητικών κομμάτων πουκαθαίρεσαν τον πολιτισμό της εργασίας και τον έκαναν ζούγκλα.

Το θέμα μας είναι οι Δυνατοί, τα παπαγαλάκια τους και τα τρωκτικάτους που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως τροφή για τα κέρδη τους,

οι «πατριώτες» καπιταλιστές που έχουν οδηγήσει την πατρίδα στηδυστυχία. (Κι εν τέλει στην υποδούλωση).

Στην Ελλάδα, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, το κράτος λειτουργούσε: α) για να πλουτίζουν κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες,

β) για να βολεύουν τα κυβερνητικά κόμματα την πελατεία τους μεδιορισμούς στο Δημόσιο κι άλλα ρουσφέτια και γ) για να διώκει τους εργαζόμενους κι όσους επιχειρηματίες πήγαιναν με τον «σταυρό στο χέρι».

Το κράτος αυτό σήμερα βρίσκεται υπό κατοχήν. Κι ως εκ τούτου ηλεηλασία θα συνεχιστεί και θα συνεχίζεται πιο άγρια.

Το ίδιο θα συνεχίζονται και οι ευφημισμοί της προπαγάνδας όσων μας έφεραν ώς εδώ. Για παράδειγμα : ως «Επένδυση με πυρήνα τη θάλασσα»περιέγραφε προ ημερών η «Καθημερινή» τη δήωση του Ελληνικού!!

Εχει όμως, νομίζω, φθάσει ο κόμπος στο χτένι.

Τώρα που ο ένας μετά τον άλλον οι εργαζόμενοι γίνονται απλήρωτοι εργαζόμενοι ή «ευέλικτοι» ή άνεργοι, τώρα που

το μέλλον των νέων είναι να γίνουν δουλοπάροικοι, τι άλλη δικαιολογία θα έχουμε για να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει;

Με τους ίδιους δημαγωγούς θα πορευθούμε;

Με τη Διαπλοκή και τα φερέφωνά της;

Αλλά , αν δεν είναι εσχάτη προδοσία απέναντι σε μία κοινωνία οεγκλεισμός της σε ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μαύρης Εργασίας, τότετι είναι εσχάτη προδοσία;