Δικοί μας ή δικοί τους; Εδώ σε θέλω.
Βλέπεις τον μετανάστη να κοιμάται στο πεζοδρόμιο και απλά θέλεις να τον μαζέψουν. Κι ας τον κάνουν ό,τι θέλουν μετά. Ας τον μαντρώσουν κάπου να μην τον έχεις μες στα πόδια σου. Ας τον απελάσουν. Ας τον πετάξουν σε χαντάκι. Στ’ αρχίδια σου. Εσύ μόνο να μην είσαι μπροστά να βλέπεις όταν θα τον σακατεύουν στο ξύλο, γιατί σου γυρίζει το στομάχι με κάτι τέτοια.
Στ’ αρχίδια σου αν ο τύπος δεν έχει χαρτιά επειδή σκόπιμα δεν του τα δίνει ο κρατικός μηχανισμός, που έχει υπογράψει συμβάσεις να μην προωθεί μετανάστες σε Ευρωπαϊκές χώρες – με αντάλλαγμα τρεις μίζες, μία φρεγάτα και πέντε δάνεια. Δεν παίζει ρόλο το ότι πρόκειται για τον ίδιο κρατικό μηχανισμό που βρίζεις πρωί-μεσημέρι-βράδυ επειδή είναι διεφθαρμένος, τεμπέλης και υπέρβαρος. Ούτε το ότι τις σχετικές πολιτικές αποφάσεις τις έχουν εγκρίνει οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορείς για εθνική προδοσία. Και τους οποίους κανένας μετανάστης δεν ψήφισε.
Στ’ αρχίδια σου αν πρόκειται για πρόσφυγα, γιατί στην πατρίδα του σφάζονται, βομβαρδίζονται, βασανίζονται ή απελευθερώνονται από δυνάμεις στις οποίες ενίοτε συμμετέχουν και Έλληνες. Θαρραλέοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί που υπερασπίζονται με περηφάνεια τα συμφέροντα ξένων πετρελαϊκών τραστ. Με δικά μας έξοδα.
Στ’ αρχίδια σου αν κάνει κουμάντο στη χώρα του τύπου κάποιος μη εκλεγμένος μπάσταρδος και δεν έχει ο λαός τη ρώμη και την αποφασιστικότητα να επαναστατήσει και να τιμωρήσει όλο το σάπιο καθεστώς όπως του αξίζει. Σαν εμάς καλή ώρα, που έχουμε στήσει κρεμάλες στις πλατείες και περιμένουμε υπομονετικά πότε θα μας ανακοινώσουν εκλογές για να τις μαζέψουμε. Ώστε να πάμε να τους εμπιστευτούμε για μία τελευταία φορά, με απαράβατο όρο ότι έτσι και τα σκατώσουν ακόμα περισσότερο θα σηκωθούμε να φύγουμε. Μετανάστες.
Στ’ αρχίδια σου αν ο Χ φουκαράς έφυγε από το κωλομπαγκλαντές του επειδή εκεί τα μεροκάματα είναι πιο της πείνας κι από τα δικά μας (κι άμα σηκώσεις κεφάλι σε δέρνουν, ενώ στην Ελλάδα όχι). Κι είναι εντελώς τυχαίο το ότι ο Μπαγκλαντεσιανός μπορεί να κατασκεύαζε πλαστικά καπάκια για τα smartphones που πλήρωσες μια περιουσία για να αγοράσεις. Τον έπιασαν κορόιδο οι εργοδότες του κι οι πολιτικοί του γιατί ήταν βλάκας και καλά να πάθει. Ας έκανε καλύτερες διαπραγματεύσεις, όπως εμείς που έχουμε πάρει τα παπάρια μας και τώρα ρίχνουμε την ευθύνη στην απληστία του συνδικαλισμού – που ζήταγε οχτάωρα, υπερωρίες, δώρα Πάσχα, σύνταξη, κοινωνικές παροχές και λοιπές κομμουνιστικές παθογένειες.
Στ’ αρχίδια σου αν ο βρωμομετανάστης κατουράει σε εισόδους πολυκατοικιών γιατί δεν υπάρχουν καθαρές και ασφαλείς δημόσιες τουαλέτες που ήδη έχεις πληρώσει με τους φόρους και τις εισφορές σου. Στ’ αρχίδια σου αν πουλάει πρέζα στο απέναντι σοκάκι από το Έβερεστ και οι δελτάδες τον βλέπουν και πίνουν φραπέ. Στ’ αρχίδια σου αν κουβαλάει καλάσνικοφ κι όλα τα κονδύλια που αφορούν στη δημόσια τάξη πάνε σε δακρυγόνα και ασπίδες που χρησιμοποιούνται εναντίον σου και όχι εναντίον του.
Στ’ αρχίδια σου αν έχουν παρατήσει έναν άνθρωπο στο γκέτο σαν σκουπίδι επειδή δεν μπορούν και δεν θέλουν να στήσουν στοιχειώδεις υποδομές αληθινής ανάπτυξης – δίνοντας έτσι δουλειά και στέγη σε μετανάστες αλλά και σ’ ένα σωρό Έλληνες. Οι οποίοι έχουν ρημαχτεί στο μεταξύ από την ανεργία, αλλά σε ελάχιστο ποσοστό επειδή τους πήραν τη δουλειά οι ξένοι. Που ως γνωστόν έχουν φάει όλα τα καλά πόστα σε ειδικότητες μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, HR και ΙΤ, ενώ στο όντιτινγκ παίρνουν πια μόνο Νιγηριανούς. Τι; Φραουλοχώραφα και μηχανότρατες; Ξεσκάτωμα γέρων; Θα αστειεύεσαι βέβαια…
Στ’ αρχίδια σου αν ο παππούς σου δούλευε κι αυτός σε φραουλοχώραφο ή μηχανότρατα, αν στα νιάτα του είχε την ίδια σκαμμένη φάτσα και την ίδια καμπουριασμένη πλάτη με τον μετανάστη που μόλις βούτηξαν κάτι μαυροντυμένοι και οι περαστικοί χειροκροτάνε και τραβάνε βίντεο με τα κινητά τους (για να ποστάρουν μετά οι φίλοι τους στο Φου-Μπου σχόλια του τύπου “και σ’ όποιον δεν αρέσει, να τον βάλει στο σπίτι του” κι από κάτω να έχει δέκα like). Κι αν πρόκειται για καμιά χαροκαμένη με μαντήλα στο κεφάλι, είναι καθαρή σύμπτωση το ότι η γιαγιά σου κυκλοφορεί ακόμα έτσι (και τώρα που της έκοψαν τη σύνταξη κι εσύ δεν μπορείς να τσοντάρεις, παίζει να βγει η γριούλα στο δρόμο να ζητιανέψει).
Γιατί στην τελική, στ’ αρχίδια σου αν αυτός που θα πιάσουν και θα στιβάξουν σαν το ζώο σε μια αποθήκη δεν είναι μετανάστης και είναι Έλληνας. Στ’ αρχίδια σου αν είναι ο γείτονας σου, ο συμμαθητής σου από το δημοτικό, ο εγγονός του συγχωριανού σου, ο άσχετος που κάποτε μοιραστήκατε το ίδιο λεωφορείο. Δεν τα κατάφερε το παιδί και βρέθηκε στο δρόμο. Συμβαίνει. Κι αν τον πυροβολήσουν τίποτα μπάτσοι κατά λάθος, παράπλευρη απώλεια θα είναι και κρίμα τον άνθρωπο που ήταν και δικός μας αλλά καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ γιατί θα στεναχωρεθούμε.
Κυρίως όμως να μην το πούμε ποτέ στα παιδιά μας. Τσιμουδιά. Δεν θέλουμε να μάθουν ότι κάποτε είχαμε τυφλωθεί τόσο πολύ από την πληγωμένη μας αξιοπρέπεια ώστε να επικροτούμε τη μαζική εξαθλίωση και εξόντωση συνανθρώπων μας. Τους οποίους βλέπουμε σαν ζώα γιατί αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι κάποτε κι εμείς έτσι ήμασταν, και τώρα που αγριεύουν οι εποχές κινδυνεύουμε να ξαναγίνουμε.
Πάτα τώρα κλικ να δεις το κωλοπειραγμένο αμάξι που δεν θα πάρεις ποτέ και το κωλοχαριτωμένο γατάκι που μια μέρα θα αναγκαστείς να μαγειρέψεις και να φας.
Αυτές μάλλον για δικές μας τις κόβω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
